De Motivatie

ongeveer een jaar geleden heb ik mijn werk gestopt met het idee een wereldreis te gaan maken. ook vanuit het gevoel nu eindelijk eens mijn leven te gaan leven ipv in deze consumerende wereld in een klein hokje opgesloten te zitten. heb mijn huur opgezegd en in de drie maanden opzegtermijn al mijn spullen verkocht, weggegeven of weggegooid, heb nu nog 6 verhuisdozen over, een deel staat in muenchen, een deel in utrecht, een deel hier in gresten, oostenrijk, waar ik de laatste twee maanden mocht vertoeven, klein beetje heb meegeholpen en twee noriker-paarden heb ingereden. ik wil kortom zien hoe ik zonder veel consuum zo vrij mogelijk kan leven. ben ook al lange tijd met boedhisme bezig en wil mijn oude structuren afbouwen om plaats te maken voor iets nieuws, wat weet ik natuurlijk nog niet ;)

mijn eerste reis was naar nepal, heb 4 maanden in een hutje op een heilige plek gezeten, op  4000 m hoogte in het vroegere tibet. geen stromend water of electriciteit, koken op een vuurtje, waarvoor ik iedere dag hout moest hakken,  veel mediteren ;)

met kerst en oud en nieuw weer terug naar nederland, hoewel ik eigenlijk al een cursus tibetaans in india had geboekt. maar ja, de familie, was ook goed om die te zien.

goed, ik heb alles verkocht of anders weggedaan, mijn auto heb ik zelfs nog op weg naar het vliegveld verkocht, maar mijn paard wilde ik niet wegdoen. heb haar met 6 maanden gekocht, ze wordt  dit jaar 11. en zij heeft me altijd dit gevoel van vrijheid gegeven, ook in de tijd dat ik als zelfstandige de hele week door met mijn projecten aan het akkeren was. ik heb een hele tijd erop gekauwd, hoe ik iets kan doen waar ook mijn paard, amira, bij is. eerst wilde ik haar naar amerika transporteren om daar de continental divide te doen. natuur puur, oppassen voor de wilde dieren! maar de quarantaine is 2 maanden, de kosten van het geheel minstens 7000 euro, dus dit idee heb ik laten vallen.

een aantal vrienden opperden het idee gewoon vanuit oostenrijk een reis te paard te beginnen. maar europa is eigenlijk nogal moeilijk, veels te dicht bevolkt, overal hekken en verbodsborden, moeilijk om een plek voor de nacht met tent en paard te vinden.... op het internet ben ik op zoek gegaan naar mensen die zoiets al gedaan hebben. en zo ben ik op Jessica gekomen, een zwitserse, 28 jaar (dus 20 jaar jonnger dan ik!) die dit al drie jaar doet. rijden in de zomer met paard en hond, in de winter kleine baantjes. goede opleiding, voorheen een vaste baan, maar ze vond dat ook allemaal te beperkt.

ze vond het gelijk een goed idee samen te gaan reizen. omdat we alleen twee paarden hebben waarschijnlijk alles lopend omdat ons gewicht erbij teveel voor de paarden wordt. nu is er nog iemand bij gekomen, Jean uit frankrijk, 20 jaar ouder dan ik (!) die een paard EN een muildier heeft. wij, jess en ik, beginnen lopend begin volgende week, eind van de maand laat Jean zich met zijn dieren voorbij brengen.  met muildier als pakdier erbij kunnen we zelf ook weer op onze paarden zitten.

het idee is van hier, gresten, door het weinviertel naar bratislava in slowakije te rijden, dan langs de tatra over de grens naar polen, zakopane, vandaar naar krakow naar het noorden, warschau, dan richting baltische landen, dan langs de oostzee-kust, dan via het oude ijzeren gordijn weer terug naar oostenrijk. de hele zomer door, tot eind september, begin oktober. we hebben geen vaste plannen, en willen zo vrij als mogelijk zijn, zelfverzorgend, eventueel langer blijven als het bevalt, of zelfs het hele reisplan omgooien als het moet zijn. alles is open. Jess zei vandaag al dat het ons nooit lukt voor de winter weer terug in oostenrijk te zijn. nou ja, we zien wel.

vorige week heb ik jessica opgehaald, in pischetsried, de boerderij aan de starnberger see, waar ik de laatste drie jaar voor mijn vertrek gewoond heb. en nu een week de voorbereidingen, dingen kopen, mijn paard nog trainen met een touw aan haar voorbeen te staan. de tibetanen doen dat ook, hun paarden aan een been vastbinden, zodat ze gras kunnen eten zonder een hek met electrisch draad op te hoeven zetten. niet zo eenvoudig als het lijkt :(

Met dank aan Eva, Herbert, Fritz, Renate en Hans, die het mij het mogelijk maken vanuit hier te vertrekken
voor zover de status. op 10 april, morgen, begint de reis....