donderdag 16 juni 2011

16.06 Ges


Een paar dagen in Ges bij een kerk, het onderkomen wordt ons door de priester aangeboden.  Hij heeft 20 paarden, de meeste Huzuls. Twee hengsten. De dieren schijnen verder niets te doen, ze staan of op stal of in de wei. Wij kunnen in een kamer in de kelder, de paarden ovedag in een open box, ´snachts op het veld. We kunnen de keuken gebruiken, internet. Erg relaxed. Ik wil hier blijven, wachten op de post uit oostenrijk. En amiras wond moet helen. Jess wil verder, we verdelen de gemeenschappelijke spullen zodat ze gelijk de volgende ochtend vroeg weg kan. Het gaat opeens alles erg snel, maar ik had er al vaker over gedacht alleen verder te gaan. Deze reis is nog altijd een zoektocht voor mij, en misschien vind ik dat wat ik zoek pas als ik alleen ben. 
De volgende dag is Jess toch niet zo snel met pakken. Ze wil nog een dag blijven, Sobibor bekijken. Dat met Sobibor lukt ons niet, er zijn niet veel bussen en de verbindingen zijn slecht. Maar wel met mekaar gepraat, we willen toch  weer samen verder, Jess is bereid op mij en amira te wachten, hoewel ik echt niet kan zeggen hoe lang dit allemaal gaat duren.
In het dorp is werkelijk helemaal niets te doen. De mensen hier zijn bezig met het opzetten van feetstenten op het terrein voor het huis, zaterdag en zondag wordt er iets kerkelijks gevierd. We helpen een beetje mee, maar de dag is lang. We rijden de paarden ´savonds ongezadeld, ze zetten er aardig de pas in en zijn blijkbaar ook niet meer gewend  niets te doen. Ik woon ´savonds de mis in de kerk bij.
En mijn post is er nog steeds niet, is al bijna zes dagen per express onderweg.
Als we op het internet nakijken, blijkt er geen veerboot van Klaipeda naar Gdansk te zijn. Als we naar Litauen wilen rijden en terug om Kaliningrad heen moeten, halen we Nederland waarschijnlijk niet voor eind oktober. We sturen een paar aanvragen per mail naar transportbedrijven, voor shared load met vrachtwagens, maar denken er ook over van hier direct naar Gdansk te rijden. En misschien ergens aan de kust wat langer te blijven. De Mazuren zijn heel mooi, maar waarschijnlijk vanwege horzels en de muggen met paarden in de zomer niet te doen…

12.06 Barceliewice


Johann weet een kulbaka voor een klein paard, volgens hem goed voor amira. Met een vriend van jan, ziggy, die ook iets met de poolse ruiterbond te maken heeft, wat weet ik niet precies, gaan we op zoek naar zadels in verschillende shops in Lublin. Een zadel nemen we om te  testen mee.  Dan nog twee uur tijd om Lublin te bekijken. Oude stadskern en een kasteel, paleis. Veel terassen buiten. Ondertussen bel ik met Johann heen en weer, hoe krijg ik zijn kulbaka naar barceliewice? Uiteindelijk brengt hij hem zelf langs, ongelooflijk, rijdt daar even 400 km voor, over poolse wegen! Helaase blijkt zijn zadel niet te passen en het testzadel ook niet. Ik moet dus mijn zadelpolsters uit oostenrijk laten opsturen.
Ondertussen wordt Yok geschoren, een beetje te kort. En nu slaat het weer net om, hij loopt de hele tijd te bibberen. Pech.
De volgende dag door naar Kascimierz, een hele mooie oude stad direct aan de Wisla. Jan heeft ons hier een onderkomen bezorgd, we kunnen in een prachtige kamer, de paarden buiten op het veld. Maar yok mag helaas niet op de kamer, we slapen dus weer in het hooi, wat we sowieso al liever doen. Amira’s rug is nu nog meer onstsoken, hoewel ik alleen nog te voet ga. Ik ben radeloos. We besluiten antibiotica te geven en nog ee middel tegen ontstekingen. Ik denk erover hier te blijven totdat amira beter is. Jess wil niet wachten en door naar Litauen. Ze stelt voor dat we amiras bepakking op Amiral laden, zodat amira alleen nog aar het zadel te dragen heeft. Ik vind het niet ideaal, maar het is ook jammer als we nu uit mekaar gaan, ik zou haar waarschijnlijk niet meer kunnen inhalen. Dus ik zeg dat ik het een dag probeer. Hoewel deze plek natuurlijk goed zou zijn om te blijven. Aan het eind van de dag komen we na een paar omwegen, en veel horzels, in piotrowice aan. We vragen een groepje mensen naar een mogelijk onderkomen. Een man vertelt ons dat hij zelf twee paarden heeft en neemt ons mee. Alweer worden we in de watten gelegd, paarden staan buiten op een veldje, en wij worden door de familie met eten volgepropt, krijgen handoeken om ons te wassen…. Poolse mensen zijn echt heel gastvrij.   Met amira gaat het niet slechter, maar haar rug is nog steeds dik.
De volgende dag lopen we langs de grote weg, we zijn bang voor alle horzels in het bos. Maar asfalt is ook niet alles, na 24 km zijn we al KO. bij een winkel in een dorpje kopen we een paar calorie-rijke spullen in, in de hoop weer op de been te komen. Een oudere hippie spreekt ons en nodigt ons bij hem thuis uit. Zijn huis blijkt echter kilometers verder te zijn, op weg erheen komen we langs een meer en worden door duizend muggen aangevallen. Onze hippie blijkt niet heel erg duidelijk in zijn plan te zijn, we kunnen  de paardn niet bij hem  neerzetten, maar bij een vriend die pas 3 uur later zal komen, en die in een commune op een boerderij woont. Jess heeft er genoeg van, ze wil niet tussen rokende en drinkende hippiies zitten. Ik eigenlijk ook niet, dus we draaien om en vinden een ander onderkomen.

07.06 Barceliewice


In Jozefow de middagpauze, we stoppen bij een restaurant met terras. We krijgen schokoldemelk en kunnen op het internet de kaart bekijken. De mensen regelen zelfs een stal voor de paarden, maar we willen verder, dit is alleen maar de middagpauze. In het dorp zelf spreken ons een aantal mensen aan. Ze hebben over ons in de krant gelezen, vreemd, wij weten van niets. Hier houdt de dijk op, we lopen uren over het hete asfalt.
Het is meer dan 30 graden. Jess krijgt last van haar hernia. Het is onze laatste dag voor de tweedaagse stop. Het adres dat we in barceliewice hebben willen we graag vandaag bereiken. We bellen onze contact persoon  20 km voor het eindpunt op, hij halt Jess en Yok op, ik rij met de twee paarden alleen over de dijk verder. Ons ondekomen is een werkershuisje, op zich ideaal voor ons. De paarden staan iets minder ideaal, er zijn twee volledig gesloten boxen, daglicht komt nauwelijks binnen. Er is een klein stukje gras voor de stal, maar we moeten uitkijken, overal wordt met pesticiden gespoten, we zijn middenin een boomgaard. Amira heeft nog steeds een open schoft, rondom gezwollen, ik moet mijn zadelpolsters hierheen laten sturen of een nieuw zadel regelen. De poolse kulbaka zadels lijken interessant, ik vraag Johann of hij kan helpen er een voor Amira te vinden.
We gaan de volgende dag naar Lublin, op zoek naar een zadel en een kapper voor Yok. Omdat het zo warm is, is Yok nauwelijks nog vooruit te bewegen. Jan haalt ons op. Jan is paardenhandelaar en bezit ook veel velden en veel fruitbomen. Op dit moment is hij erg in de weer met hooi maken, het schijnt dit jaar een goed jaar te zijn.

donderdag 9 juni 2011

06.06 Sielec


Hoewel ons bij onze vorige overnachting werd aangeraden aan de westkant van de rivier te rijden, vanwege iets met de pont, wat precies begrepen we niet, zijn we toch langs de oostkant gebleven. Fatale fout, er blijkt inderdaad een pont over een zijkanaal te zijn, maar geen bedrijf. We vermoeden dat het omdat het zondag is niet gaat. Balend lopen we terug, we willen dicht bij de pont een overnachtingsplek vinden zodat we de volgende dag met de eerste pont mee over kunnen.  We vragen een familie die in hun tuin zit, hoe laat de eerste pont gaat. Zij vertellen dat we de brug 10 kilometer verder moeten nemen, de pont gaat niet vanwege de lage waterstand.  We kunnen bij hun op het balkon slapen, de paarden staan tussen de bloemen in de achtertuin. Achter is nog een stal met vier koeien, wat varkens met biggetjes en kippen. Alle dieren zien er heel goed en schoon uit, de koeien worden iedere dag buiten geweid en hebbeb een grote ligstal met stro binnen. de varkens idem dito. Dit zien we niet overal, het doet pijn te zien hoe de paarden vaak in kleine hokjes worden weggepropt, soms worden ze alleen maar voor de slacht vetgemest en dan naar Italie verkocht.
We zien overal de gevolgen van de dijkdoorbraken vorig jaar. nieuwe stukken dijk, dobbers die hoog in de bomen hangen. We overnachten op een boerderij van een merkwaardige oude man, die blijkbaar nog steeds bang voor een overstroming is. We denken dat veel van zijn koeien en paarden verdronken zijn. Zijn schoondochter nodigt ons bij haar thuis uit, we kunnen douchen en krijgen wat te eten. Terug op de boerderij slapen we in het hooi en vertrekken de volgende dag erg vroeg.

01.06 Medrezechow


Vandaag een korte rit, gisteren fantastisch gestart, weer over de dijk. We besluiten langer te rijden, en volgen de track die we op de computer voor de GPS gemaakt hebben. Volgens de computer 35 km. We snijden nog wat bochten af door de dijk te verlaten en de straten te nemen. In de dorpen is het geblaf van de homden oorverdovend, iedereen heeft hier minstens 1 hond, en ze zijn allemaal op veel geluid maken afgericht. Erg warm. Ergens in een weiland maken we onze middagstop, dit keer vier uur. Maar daarna is het nog steeds warm. Met de pont de rivier Dujanel over, , en komen dan pas om 20:30 op ons adres aan. Jess is KO, hoofdpijn, misselijk. We blijken 43 km gedaan te hebben, iets teveel in deze hitte. Vandaar de korte rit vandaag, hoewel de paarden goed lopen.  Zo goed, dat we toch weer onze oorspronkelijke langere rit willen maken. Maar als we ons tussenadres passeren, willen we in ieder geval gedag zeggen. De mensen zijn zo enthousiast en we worden zo hartelijk onthaald, dat we besluiten te blijven.
Buiten staan drie merries met veulens, in een hele goede toestand, zelfs de hoeven zijn goed en geen ijzers. Binnen staan twee hengsten, de vaders van de veulens. En nog een paar shetties.
Amira is er later op de dag getuige van, hoe een van de hengsten een merrie dekt , vanaf dat moment wil ze niet meer eten en hinnikt de hele tijd. Greg zegt dat de hengst haar ook maar moet dekken. Liever een andere keer!

30.05 Swiniari


6:30 op pad, afscheid van Sceslav en Monika. verder over de dijk langs de Wisla. We volgen de Ambertrail toch maar niet, hoewel ik de tracks op mijn GPS heb. Het blijk veel makkelijker de dijk te nemen, de hele tijd gras en geen autos.  Het gras staat anderhalf meter hoog, mooi uitzicht.
Had vanochtend bij het opstaan een nieuw idee, voel me niet helemaal goed bij het aannemen van alle gastvrijheid... hoewel het voor Jess, die weinig geld heeft, een noodzaak is. Maar bij mij ligt het anders, heb jaren gewerkt en gespaard. Vandaar het volgende idee: het geld wat ik nu uitspaar wil ik doneren aan de lama's in Lapchi. Ik had al met Tara het idee solar cookers en een batterijlader te kopen, en daarvoor geld in te zamelen. Maar het is er niet van gekomen, had te weinig tijd en geen gelegenheid van de winter daarvoor iets te ondernemen. Dus nu maar zo, de mensen die ons uitnodigen, zijn, in ieder geval voor mijn deel, de geldschieters! Ik mis de tsampa in Lapchi en wil graag iets voor ze doen.

29.05 Kaptarz bij Niepolomice


Bij Sceslav en zijn dochter Monika hartelijk opgenomen, Sceslav is koetsier in Krakow en neemt ons de volgende dag mee naar de stad. Met een vrachtwagen met achterin twee van zijn paarden. Net buiten de stad worden de paarden uitgeladen, dan wordt de koets uit een garage gehaald. een prachtige landauer! Hij moet die dag voor een bruiloft rijden. De koets moet nog gepoetst, de paarden zijn 'sochtends al gewassen. Helaas regent het, dus eerst wachten we nog beter weer af. Dan in de koets naar het centrum van Krakow. Daar stappen we, alweer in de plensende regen, uit. Sceslav gaat zijn werk doen en wij gaan shoppen. Jazzmuziek op het plein, Krakow toont ondanks de regen veel flair. We gunnen ons een Latte Macchiato. Er zijn veel touristen, met plastic wegwerp-regenjassen aan. Wij zien er natuurlijk weer erg haveloos bij uit. savonds pas om 21:00 terug, de regen is opgehouden, dus Sceslav kan nog een paar rondjes voor de touristen extra draaien.

24.05 Jelesnia


Om 6:30 vertrek uit Jelesnia. In de bus spreek ik met een vrouw die goed Duits spreekt. Ze leest net een boek met de titel "minder is meer"(zo vertaalt ze het uit het pools) en is enthousiast over wat wij doen. Minder is meer, dat klopt, maar het zit toch allemaal tussen de oren, als het daar goed zit maakt het allemaal niets meer uit.
Polen ziet er behoorlijk modern uit, veel buitenlandse groothandels, ikea, obi, mediamarkt. De straten zijn slecht behalve rond de grote steden. Grote nieuwe autos en enorm veel nieuwe huizen. Er wordt veel en nieuw en vooral groot gebouwd. Polen schijnt het net slecht te gaan.
'savonds komt de bus eindelijk in Kudowa aan, Christoph haalt me af en brengt me naar het kordong centrum. Hij heeft jaren in Duitsland gewerkt en leidt nu samen met zijn vrouw Karin dit boedhistische centrum. Prachtige plek, het valt me gelijk op hoeveel gras er voor de paarden is. Had hier makkelijk een tijdje met Amira kunnen blijven. Misschien een idee voor volgend jaar?
Twe dagen later, de bus weer terug naar Kety, en vandaar naar Myslenice, waar Jess met de paarden wacht. Als ik eindelijk, na een stuk gelift te hebben aankom stuur ik een sms naar Jess, maar geen antwoord. Een uur later dan eindelijk een sms van een pools telefoon, bij haar is het geld net op.  Uiteindelijk dan toch weer samen. Jess rit de afgelopen drie dagen ging goed, zefs amira ging als handpaard goed mee. Ze heeft een deel van de Beskiden paardentrail kunnen doen, schijnt erg mooi te zijn.
De volgende dag weer door naar Scierza, veel straten en asfalt. Sierza ligt vlak onder Krakow, eigenlijk zijn we al in de stad. Ik wil nog een dag naar Krakow, dus zoeken we voor ons verblijf iets waar de paarden vrij rond kunnen lopen. Zo komen we bij Agatha terecht, die net rijles aan het geven is. De paarden kunnen hier op een wei, wij krijgen een kamer met sofabed, douche en keuken kunnen we vrij gebruiken. Agatha heeft al jaren haar paardenbedrijf met 5 paarden. De volgende dag geeft ze ons de tip naar Kaptarc te gaan, vrienden van haar hebben daar paarden en meer plek. En het is nog steeds dicht bij Krakow. Op weg ernaar toe weer veel straten en erg warm, we besluiten voortaan vroeger op te staan en langere middagpauzes te maken.

23.05 Hala Burasca


'sochtends afscheid van Jean, hij blijft een paar dagen in Glinka om zijn paarden rust te geven. Vind het jammer dat de groep zich opsplitst. maar al gauw blijkt dat alles opeens weer veel makkelijker gaat. Prachtige wegen, we komen op 1100 m hoogte. Wel vermoeiend, veel op en af. Het is weekend, iedereen is vrolijk. We komen door kleine bergdorpjes, mensen maken muziek. De Beskiden zijn prachtig. Uiteindelijk stoppen we bij een berghut. we mogen hier gratis blijven als we de douche niet gebruiken. Uitindelijk krijgen we eten, gebak, kaas, mogen douchen en zelfs binnen slapen. Ik prefereer toch de tent, fout, want er wordt de hele nacht door buiten bij een open vuur gezongen. Naast mijn tent. De weekendbezoekers spreken goed engels, zijn hoogst verbaasd dat we te paard door Polen trekken.  Dag later, niet al te goed weer. We zien hier veel werkpaarden die karren trekken, ook in het bos veel hoefafdrukken. Met de paarden wordt het hout uit het bos getransporteerd. Prachtige dieren, niet hoog maar zwaar gebouwd, met een eorme nek.
'savonds bij een familie, we kunnen weer in een soort kinderhut slapen, nu meer voor tieners. De paarden staan achter de tuin. ik wil de volgende dag met de bus naar Kudowa, daar een pools boedhistisch centrum bezoeken. Lama Chimi geeft teachings, ik heb ooit in Munchen een week les van hem gehad, geweldig. En ik wil de poolse sangha ontmoeten. Er komen ook vrienden uit Wenen, plan is dus dat zij wat spullen meebrengen, gaskartousche en brander, thermos, kleine dingen, en dat ze andr spullen van ons mee terugnemen. Nu we geen muidier meer hebben moeten we gewicht besparen. tot nu toe hebben we nog weinig op de paarden kunnen zitten. Ik sleep de vogende dag alle spullen mee naar het busstation, dan van Zywiec naar Kety, vandaar een bus naar Kudowa. Het ding doet er eeuwig lang over, 7 uur voor 300 km, maar het kost bijna niets. Ik wil een dag in het centrum blijven en heb dan weer een resdag voor terug nodig. Jess zal in de tussentijd met de twee paarden verder trekken, Amira als handpaard.