De zadelpads schijnen te helpen, maar durf nog niet al teveel op amira te zitten, ben bang bij iedere beweging toch weer zadeldruk te veroorzaken. dus de meeste tijd loop ik. maar het ziet er goed uit.
In Janow Podlaska bij een dierarts een onderkomen gevonden, amira en amiral staan tussen de patienten in de paardenkliniek. de operatiezaal ziet er nogal eng uit, bloedspatten op de grond.... Janow is bekend vanwege een arabergestuet, we gaan een kijkje nemen en kunnen met een rondleiding meelopen. beroemde hengsten hier, er is een aparte zaal voor het dekken van de merries, erg edel allemaal.
De dierenarts helpt ons een transport te vinden, zodat we de tijd, die we in Ges "verloren" hebben weer kunnen inlopen. We rijden met een trailer 150 km tot bij Byalistok, en laten ons bij een benzinepomp eruitzetten. Na een paar kilometer door het bos zien we een bord, een hyppotherapie centrum, met de aanduiding dat hier engels gesproken wordt. Hier wonen Tom en Yolante, hun dochter geeft de therapie-uren in samenwerking met het hospitaal in Byalistok. We willen eerst alleen een korte break maken, maar blijven hangen.... Tom is Amerikaan, Yolante pools met een interessant amerikaans accent. Ze hebben 20 paarden staan, grote velden, prachtig in het bos gelegen. 'savonds wordt gegrild, ook voor ons vegetariers eten in overvloed.
De volgende dag over een breed zandpad verder, deze weg is blijkbaar door Napoleon aangelegd, om zijn troepen naar Rusland te krijgen. Op het pad zien we grote hoefafdrukken, maar er zijn hier zeker geen boerderijen met koeien in de buurt. Later horen we, dat hier een kudde bizons vrij rondloopt, 70 stuks.
'savonds overnachten we bij een familie, we spreken eerst een oude man aan, waarbij we nog denken dat hij hier alleen woont, uiteindelijk blijkt hier een familie met 11 nu volwassen kinderen gewoond te hebben, waarvan een deel 'savonds met de kleinkinderen komt. de volgende dag is een of andere kerkelijke feestdag, ze komen nu al samen om 'sochtends gezamelijk naar de mis te kunnen. In een overvol huis wordt plek voor ons gemaakt, de koeien worden in een ander weitje gezet zodat onze paarden het beste gras hebben.
De volgende dag, bij Krinky aangekomen. Er blijkt toch nog een winkel open te zijn. We kopen in, maar ik merk al dat ik geen honger heb, slechte maag. Als we een korte stop maken worden we door de grenspoilitie gecontrolleerd. we vrezen al ongemerkt de grens naar Belarus over te zijn gegaan, maar het blijkt dat hier sowieso veel gecontrolleerd wordt.
er zijn hier erg veel horzels, daarom vragen we bij een huis met een aantal stallen en schuren of we de paarden hier tijdens de middagpauze mogen onderbrengen. Zodat ze horzelvrij binnen kunnen staan en een beetje rust hebben.
We worden binnen uitgenodigd, mogen douchen en een middagdutje doen. maar ik ben ondertussen zo ziek, dat ik liever gelijk maar blijf liggen. er komen nog een paar mensen langs die ons uitnodigen naar hun huis te komen. Is een soort weekendhuisje, knus en primitief en afgelegen. Maar ik kom voor die dag het bed niet meer uit.
Hoewel we de volgende dag vroeg opstaan merk ik al gauw dat niets meer gaat. maagkrampen, heel slecht geslapen, het huilen staat me nader als het lachen. we besluiten naar het weekendhuis 2 kilometer verderop te gaan, onze gastheer brengt onze bagage en wij rijden er onze paarden ongezadeld heen. De groep mensen daar zijn ook alleen maar voor een lang weekend daar, ze hebben een cursus weven georganiseerd, er staat nog een oud weefgetouw en een oude vrouw is bereid les te geven. Om de hoek staat een zweethut, men zegt dat het hier een krachtplaats is. Een aantal van hun is vegetarisch, geweldig eten, maar niet voor mij helaas. Blijf hier twee dagen in bed liggen. Maar fantastische plek, kan niet beter verzorgd worden....
Ondertussen hebben we nog steeds het probleem met de horzels en willen daarom zeker niet door de Pusta bij Augustow rijden. we proberen nog een transport te regelen, maar dit blijkt erg duur te zijn.
In Janow Podlaska bij een dierarts een onderkomen gevonden, amira en amiral staan tussen de patienten in de paardenkliniek. de operatiezaal ziet er nogal eng uit, bloedspatten op de grond.... Janow is bekend vanwege een arabergestuet, we gaan een kijkje nemen en kunnen met een rondleiding meelopen. beroemde hengsten hier, er is een aparte zaal voor het dekken van de merries, erg edel allemaal.
De dierenarts helpt ons een transport te vinden, zodat we de tijd, die we in Ges "verloren" hebben weer kunnen inlopen. We rijden met een trailer 150 km tot bij Byalistok, en laten ons bij een benzinepomp eruitzetten. Na een paar kilometer door het bos zien we een bord, een hyppotherapie centrum, met de aanduiding dat hier engels gesproken wordt. Hier wonen Tom en Yolante, hun dochter geeft de therapie-uren in samenwerking met het hospitaal in Byalistok. We willen eerst alleen een korte break maken, maar blijven hangen.... Tom is Amerikaan, Yolante pools met een interessant amerikaans accent. Ze hebben 20 paarden staan, grote velden, prachtig in het bos gelegen. 'savonds wordt gegrild, ook voor ons vegetariers eten in overvloed.
De volgende dag over een breed zandpad verder, deze weg is blijkbaar door Napoleon aangelegd, om zijn troepen naar Rusland te krijgen. Op het pad zien we grote hoefafdrukken, maar er zijn hier zeker geen boerderijen met koeien in de buurt. Later horen we, dat hier een kudde bizons vrij rondloopt, 70 stuks.
'savonds overnachten we bij een familie, we spreken eerst een oude man aan, waarbij we nog denken dat hij hier alleen woont, uiteindelijk blijkt hier een familie met 11 nu volwassen kinderen gewoond te hebben, waarvan een deel 'savonds met de kleinkinderen komt. de volgende dag is een of andere kerkelijke feestdag, ze komen nu al samen om 'sochtends gezamelijk naar de mis te kunnen. In een overvol huis wordt plek voor ons gemaakt, de koeien worden in een ander weitje gezet zodat onze paarden het beste gras hebben.
De volgende dag, bij Krinky aangekomen. Er blijkt toch nog een winkel open te zijn. We kopen in, maar ik merk al dat ik geen honger heb, slechte maag. Als we een korte stop maken worden we door de grenspoilitie gecontrolleerd. we vrezen al ongemerkt de grens naar Belarus over te zijn gegaan, maar het blijkt dat hier sowieso veel gecontrolleerd wordt.
er zijn hier erg veel horzels, daarom vragen we bij een huis met een aantal stallen en schuren of we de paarden hier tijdens de middagpauze mogen onderbrengen. Zodat ze horzelvrij binnen kunnen staan en een beetje rust hebben.
We worden binnen uitgenodigd, mogen douchen en een middagdutje doen. maar ik ben ondertussen zo ziek, dat ik liever gelijk maar blijf liggen. er komen nog een paar mensen langs die ons uitnodigen naar hun huis te komen. Is een soort weekendhuisje, knus en primitief en afgelegen. Maar ik kom voor die dag het bed niet meer uit.
Hoewel we de volgende dag vroeg opstaan merk ik al gauw dat niets meer gaat. maagkrampen, heel slecht geslapen, het huilen staat me nader als het lachen. we besluiten naar het weekendhuis 2 kilometer verderop te gaan, onze gastheer brengt onze bagage en wij rijden er onze paarden ongezadeld heen. De groep mensen daar zijn ook alleen maar voor een lang weekend daar, ze hebben een cursus weven georganiseerd, er staat nog een oud weefgetouw en een oude vrouw is bereid les te geven. Om de hoek staat een zweethut, men zegt dat het hier een krachtplaats is. Een aantal van hun is vegetarisch, geweldig eten, maar niet voor mij helaas. Blijf hier twee dagen in bed liggen. Maar fantastische plek, kan niet beter verzorgd worden....
Ondertussen hebben we nog steeds het probleem met de horzels en willen daarom zeker niet door de Pusta bij Augustow rijden. we proberen nog een transport te regelen, maar dit blijkt erg duur te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten